فکر نمیکنم امروزه کسی از زندگی تنها راضی باشه.
اگه خیلی بدشانس هم باشه کار هم نداشتع باشه دیگه اوج ناامیدی و احساس شکستع.
منم از این قاعده مستثنا نیستم و این احساس باهامه.
نمیدونم تا کی تقدیر میخواد دست رد به سینم بزنه . و کی قراره زندگی روی دیگشو بهم نشون بده.
فقط میدونم حد اقل یاید تا 11 ،12 ماه دیگه صبر کنم. که این از توان من خارجه و واقعا خدا بهم صبر بده.
در حالیکه چند روز پیش روز ولنتاین یود و همه برای دوستشون هدیه میخریدن من فقط تماشاچی بودم و کسیو ندارم تا باهاش اوقات بگذرونم. دیگه م هم خوب کار نمیکنه و نمیتونم فیسبوک و توییترم رو چک کنم.
درباره این سایت