نا امیدی در حین انتظار

سلام

واقعا نا امید هستم. و میدونم کسی انتظارم را نمیکشه. حتی کسی نیس که پستای سایتمو بخونه.

دیگه از زندگیه سراسر انتظار خسته شدم. 

اومد گند زد به همه چی. همه اطرافیانم به جایی رسیدن ولی من مسل خر تو گل موندم. دیگه نمیدونم باید چیکار کنم میخام گریه کنم. امروزم روزه بودم چون روز اول رجب بود. علاوه بر اون 8 مارس روز جهانیه زن هم هست.ولی واسه من هیچ فرقی نمیکنه مثل روزای دیگست. دیگه داره 30 سالم میشه و دارم پیر میشم. همه پولامونو خوردن . بابام هم احساس نا امیدی میکنه.

کلا زندگیمون داغونه. با این وضعیت ارز و یورو هیچ جا جز اون دنیا نمیشه رفت.

حالم از همه چی بهم میخوره. کاش همون مسکو درسم تموم شده بود الان واسه خودم یه دکتر بودم.یا اونجا یا ایران کار میکردم کلی وعضم خوب بود.همه دوستای موسکوم الان واسه خودشون یه کسی شدن.اونوقت من چی هیچ پخی نشدم. فقط توهم دارم.